تولید پانسمان ضد باکتری بر پایه آلژینات

ربات کشاورز: پژوهشگران پژوهشگاه رویان و دانشگاه تهران توانسته اند پانسمانی ضدباکتری، ضد تخریب گلبول های قرمز و بهبود دهنده زخم بر پایه آلژینات تولید کنند.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از ایسنا، امروزه تلاش چشمگیری برای مبارزه با بیماری های باکتریایی و غلبه بر مقاومت باکتری ها انجام می شود. بنا بر این ساخت یک پانسمان زخم مناسب و ضدمیکروبی که به شکل موثری موجب تخریب باکتری ها شود اما از لطمه به سلول های طبیعی مانند گلبول های قرمز جلوگیری کند، ضروری بنظر می رسد.
دکتر حامد دائمی، دکتر جواد محمدی، مریم زارع، پیام باعی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان و دانشگاه تهران، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن، نمک های آمونیوم آلژینات مختلفی ساخته شد و نقش کاتیون هایی (counter-cations) شامل سدیم، تریتیل آمونیوم، تریبوتیل آمونیوم و دیهگزیل آمونیوم در تخریب باکتری ها و زنده نگهداشتن فیبروبلاست ها (به عنوان نمونه ای از یک سلول طبیعی در محیط زخم) بررسی گردید.
نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی Materials Science & Engineering C به چاپ رسیده است، نشان داد، متغیرهای گوناگونی مانند آب دوستی، خطی بودن و ساختار انشعابات، وزن مولکولی و چگالی شارژ می تواند در اثر انتخابی کاتیون ها (counter-cations) موثر باشد.
مطالعات آزمایشگاهی نشان داد، تریبوتیل آمونیوم آلژینات بهترین اثر آنتی باکتریال و آنتی همولیتیک (ضد تخریب گلبول های قرمز) را داشته و در عین حال در مقایسه با سایر نمک های آزمایش شده کمتر برای سلول ها مخرب است. علاوه بر این، آزمایش های انجام شده نشان داد، تریبوتیل آمونیوم آلژینات در مقایسه با پانسمان های کلسیم آلژینات آغشته به نقره که محصول تجاری معمول است، اثر آنتی همولیتیک بهتری داشته، برای سلول های فیبروبلاستی کمتر سمی است.
طبق اعلام روابط عمومی پژوهشگاه رویان، در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد پانسمان تریبوتیل آمونیوم آلژینات در مقایسه با سایر نمک های آلژینات بررسی شده در این طرح و پانسمان های معمول موجود در بازار اثر ضد میکروبی بهتر و تخریب گلبول قرمز کمتری داشته و برای سلول های فیبروبلاستی کمتر سمی است.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از ایسنا، بنا بر آن چه در ویکی پدیا آمده، آلژینات یا آلژینیک اسید یک ترکیب شیمیایی و یک پلی ساکارید غیر یونی است که در دیواره سلول نوعی جلبک قهوه ای وجود دارد که در تماس با آب به شکل صمغ ژله ای تغییر شکل می دهد. این پلی ساکارید با جرم مولی ۱۰٬۰۰۰–۶۰۰٬۰۰۰ g/mol قادر می باشد تا ۲۰۰ برابر وزن خود آب را جذب نماید. از این توانایی در حوزه بهداشت و درمان در ساخت مواد پانسمان پیشرفته برای جذب ترشحات شدید زخم استفاده می شود.

منبع: