به گزارش ربات کشاورز محققان دانشگاه تربیت مدرس موفق شدند سامانه دارویی آهسته رهش را با استفاده از نانوذرات برای درمان عفونت استخوان ارائه نمایند.
وحید تقی پور سبزوار، مجری طرح «رهایش طولانی مدت ونکومایسین از سامانه در جا تشکیل شونده پلی لاکتیک-گلایکولیک اسید بارگذاری شده با نانو ذرات کیتوسان» و فارغ التحصیل رشته مهندسی شیمی گرایش زیست پزشکی از دانشگاه تربیت مدرس در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار نمود: با وجود پیشرفت های گسترده پزشکی، بیشتر از ۱۰ درصد از عمل های جراحی ارتوپدی منجر به بیماری عفونت استخوان می شوند.
وی اضافه کرد: این مشکل زمانی رخ خواهد داد که عفونت باکتریایی و یا قارچی به علت صدمه های موجود از راه خون وارد بافت استخوانی شوند؛ عواملی مانند دیابت، ایدز، وجود عفونت در بدن و استفاده از داروهای وریدی و جراحی هم خطر ابتلاء به این بیماری را زیاد می کند.
این محقق با بیان این که در عفونت استخوان، بیمار با درد شدید همراه بوده و احتیاج به درمان فوری دارد اضافه کرد: معمولاً درمان عفونت استخوان با مصرف خوراکی و یا تزریق آنتی بیوتیک و طی مدت زمان ۴ تا ۶ هفته انجام می شود. یکی از اشکالات این سامانه های دارویی آزادسازی دارو طی همان روزهای اولیه بوده که همانند روش تزریقی بدن را با میزان داروی بالا مواجه کرده و عوارض جانبی به همراه دارد.
به گفته تقی پور، روش های درمانی رایج به علت استفاده از دوز بالای دارو (آنتی بیوتیک) سبب بروز سمیت دارویی و ایجاد عوارض جانبی و مشکلاتی برای بیماران می شوند؛ ازاین رو در صدد برآمدیم تا سامانه ای را برای رهایش کنترل شده دارو در بدن بیمار طراحی نماییم.
وی بیان کرد: امروزه از سامانه های پلیمری زیست تخریب پذیری استفاده می شود که در موضع عفونت تشکیل شده و دارو را به صورت کنترل شده و طی مدت زمان طولانی آزاد می کند. در رهایش کنترل شده و روشی که الان مورد استفاده قرار می گیرد، میزان دارو در پنجره درمانی باقی مانده و علاوه بر افزایش اثر درمانی، عوارض جانبی هم ندارد.
وی با اشاره به پروژه ای که در جهت درمان عفونت استخوان با کمک نانوذرات است، اظهار داشت: از مزایای این سامانه ها عدم احتیاج به جراحی و زیست تخریب پذیری است.
این محقق با اشاره به روند سازوکار سامانه دارویی آهسته رهش برای درمان عفونت استخوان با نانوذرات اظهار داشت: در این روش یک محلول پلیمری حاوی داروی آزاد به صورت مایع در استخوان عفونی تزریق شده و با عنایت به تغییر حلالیت پلیمر در محیط فیزیولوژیکی بدن، به صورت سامانه جامد و یا نیمه جامد در می آید؛ در ادامه به تدریج و با نفوذ آب به درون سامانه و هم چنین تخریب آن در محیط بدن، دارو طی ۶ تا ۸ هفته در موضع عفونت آزاد می شود.
به گفته تقی پور، در سامانه طراحی شده در این پژوهش، به کمک فناوری نانو از نانوذرات پلیمری به منظور کاهش رهایش اولیه دارو و در نتیجه رهایش طولانی مدت و کنترل شده داروی ونکومایسین درجهت بهبود بیماری عفونت استخوانی مزمن بهره بردیم.
وی افزود: بارگذاری نانوذرات کیتوسان حاوی دارو در سامانه پلیمری که طراحی کردیم در مقایسه با داروی آزاد به کار گرفته شده در این سامانه ها رهایش اولیه را به میزان چشم گیری کاهش داده و مدت زمان رهایش را بهبود بخشیده است.
این محقق با بیان این که تابحال این روش در کشور به انجام نرسیده و در خارج از کشور هم در مرحله تحقیق و پژوهش است، بیان کرد: در صدد هستیم با روی کار آمدن سرمایه گذار و انجام آزمایش های مربوطه، طرح را به مرحله اجرایی و صنعتی برسانیم.