به گزارش ربات کشاورز، محققان دانشگاه کالیفرنیا موفق به توسعه فناوری جدیدی شده اند که با استفاده از نانوذرات، سیستم ایمنی را برای مواجهه با سرطان پانکراس که به کبد گسترش یافته، بازبرنامه ریزی می کند.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از مهر، سرطان پانکراس یکی از مرگبارترین انواع سرطان ها به حساب می آید، چونکه معمولا در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شود، زمانیکه تومورها از لوزالمعده به اندام های دیگر، همچون کبد، سرایت کرده اند. حدود نیمی از بیماران دچار سرطان پانکراس با متاستاز کبدی مواجه می شوند که درمان را بسیار دشوار می سازد. کبد به صورت طبیعی محیطی سرکوب کننده برای واکنش های ایمنی دارد، که این مورد سبب می شود سلول های سرطانی به سادگی از دید سیستم ایمنی پنهان شده و تکثیر یابند.
محققان مؤسسه نانوسیستم های کالیفرنیا (CNSI) در دانشگاه کالیفرنیا موفق به توسعه فناوری جدیدی شده اند که سیستم ایمنی کبد را بگونه ای بازبرنامه ریزی می کند که بتواند به سلول های سرطانی پانکراس حمله کند. آنها نانوذراتی را طراحی نموده اند که حاوی دو جزء کلیدی هستند: یک واکسن mRNA که نشانگر ایمنی زایی رایج در سرطان پانکراس را هدف قرار می دهد و یک مولکول کوچک که پاسخ ایمنی را تقویت می کند.
مطالعه ای که اخیرا در مجله ACS Nano انتشار یافته، نشان داده است که این نانوذرات رشد سرطان پانکراس در کبد را مهار کرده و از ایجاد تومورهای جدید جلوگیری می کنند. علاوه بر این، آنها سلول های حافظه ایمنی را فعال می کنند که می تواند به جلوگیری از بازگشت سرطان کمک نماید.
دکتر آندره نل (André Nel)، استاد برجسته پزشکی در دانشکده پزشکی دیوید گفن (David Geffen School of Medicine) در دانشگاه کالیفرنیا و نویسنده ارشد این مطالعه، می گوید: «محیط سرکوب کننده ایمنی در کبد، محلی ایده آل برای رشد سلول های سرطانی متاستاتیک است، اما این فناوری می تواند این وضعیت را تغییر دهد و بدن را برای مواجهه با سرطان آماده کند.»
این رویکرد نه تنها می تواند مسیر درمان سرطان پانکراس متاستاتیک را تغییر دهد، بلکه می تواند از گسترش آن به کبد در بیماران تازه تشخیص داده شده جلوگیری نماید.
در آینده، این فناوری می تواند بعنوان پلتفرمی برای درمان های شخصی سازی شده سرطان مورد استفاده قرار گیرد. محققان تصور می کنند که میتوان از این نانوذرات برای ایجاد واکسن های شخصی بر مبنای جهش های خاص تومورهای بیماران بهره برد. این شیوه می تواند علاوه بر سرطان پانکراس، در درمان سرطان های دیگر مانند سرطان پستان و ریه که دارای جهش های ژنتیکی مشخصی هستند، به کار رود.
این نانوذرات از لیپیدها ساخته شده اند که مشابه غشای سلولی عمل می کنند و به سادگی توسط سلول های ایمنی در کبد جذب می شوند. در این پژوهش، محققان از فناوری واکسن های mRNA مشابه واکسن های کووید-۱۹ استفاده کردند. به جای پروتئین اسپایک ویروس، این نانوذرات حاوی دستورالعمل هایی برای تولید یک بخش کوچک از آنتی ژن تومور KRAS هستند که در سرطان پانکراس یافت می شود و می تواند پاسخ ایمنی ضدسرطانی را فعال کند.
همچنین، این نانوذرات حاوی یک مولکول کوچک به نام دینوکلیوتید هستند که مسیر سیگنالینگ STING را در سلول های ایمنی فعال می کند و سبب احضار سلول های T کشنده برای حمله به سلول های سرطانی می شود. آزمایش ها نشان داده اند که این شیوه باعث افزایش سلول های T کشنده ای می شود که قادر به شناسایی و نابودی سلول های سرطانی دارای KRAS هستند.
دکتر نل می گوید: «ترکیب واکسن سرطان با یک عامل تحریک کننده ایمنی در یک نانوذره منفرد، راهبردی نویدبخشی برای مواجهه با سرطان پانکراس متاستاتیک است.»
در آزمایش هایی که روی موش های دچار سرطان پانکراس متاستاتیک انجام شد، موش هایی که تحت درمان با نانوذرات قرار گرفتند، تومورهای کوچک تر و پراکندگی کمتری داشتند و مدت بیشتری زنده ماندند. زمانیکه این نانوذرات پیش از رشد سرطان تزریق شدند، موش های درمان شده نسبت به گروههای کنترل عمر طولانی تری داشتند.
همچنین، محققان اثرات حافظه ایمنی را نشان دادند. زمانیکه خون موش های درمان شده به موش های سالم منتقل شد، این موش های دریافت کننده هم در مقابل سرطان مقاومت بیشتری نشان دادند. این یافته ها نشان داده است که این شیوه امکان دارد بعنوان یک واکسن برای جلوگیری از سرطان پانکراس هم کاربرد داشته باشد.
پژوهشگران درحال بررسی روش هایی جهت استفاده از این تکنولوژی در درمان سایر سرطان هایی هستند که به کبد گسترش می یابند. علاوه بر این، آنها راهبردهایی برای هدایت این نانوذرات به طحال (که در دفاع ایمنی نقش کلیدی دارد) را هم بررسی می کنند. این امر می تواند ترکیب این شیوه را با درمان های شیمی درمانی تقویت کننده سیستم ایمنی ممکن سازد و راه را برای توسعه روش های نوین درمانی هموار کند.