به گزارش ربات کشاورز، نماینده ارومیه در مجلس در نامه ای به رییس جمهور اظهار داشت: دریاچه ارومیه را به بهانه توسعه کشاورزی و با سدسازی های غیرکارشناسی نابود کردیم و حالا می خواهیم همین اشتباه را با آبشار «سوله دوکه ل» تکرار نماییم.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از ایسنا، شهین جهانگیری نماینده ارومیه به مسعود پزشکیان رئیس جمهور به شرح زیر است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
برادر گرامی جناب آقای دکتر پزشکیان
ریاست محترم جمهور
سلام علیکم
امروز به عنوان نماینده مردم شهرستان ارومیه، به عنوان یک زن، یک مادر و به عنوان شهروندی که آینده فرزندانش را در گرو حفظ طبیعت می داند، این نامه را برای شما می نویسم. موضوعی که درباره ی آن صحبت می کنم، نه یک بحث انتزاعی، بلکه هشداری است تاریخی: «دیروز دریاچه ارومیه، امروز آبشار سوله دوکه ل».
اگر از فاجعهٔ دریاچه ارومیه درس نگرفتیم که گویا هنوز نگرفتیم، حداقل امروز به صدای طبیعت و صدای مردم گوش دهیم!
رئیس جمهور محترم
دریاچه ارومیه را به بهانه توسعه کشاورزی و با سدسازی های غیرکارشناسی نابود کردیم. نتیجه چه شد؟ بیابان زایی، ریزگردهای سمی، مهاجرت هزاران خانواده و هزاران تبعات منفی دیگر وحالا می خواهیم همین اشتباه را با آبشار «سوله دوکه ل» تکرار نماییم. آیا توسعه ای که طبیعت را نابود کند، واقعاً توسعه است؟ عجیب است که بر سر دریاچه ارومیه که درحال مرگ است به نظاره ایستاده ایم و برای مرگ یا به عبارت بهتر، کُشتن آبشار سوله دوکه ل درحال برنامه ریزی و البته اختصاص بودجه هستیم.
جناب آقای رییس جمهور
آبشار سوله دوکه ل، ارث پدری ما نیست؛ امانتی است برای نوه های ما. حالا می خواهیم با انحراف مسیر رودخانه و نابودی آبشار، این امانت را به نیروگاهی ۴ مگاواتی تبدیل کنیم؟!
- آیا می دانید با تقسیم آب و کاهش دبی رودخانه، «آبشار غُبار» که نامش از مه پرعظمتش گرفته شده، به یک جوی خشک تبدیل می شود؟
- آیا می دانید این منطقه با ۸۰ هزار نفر جمعیتِ کشاورز، هنوز از آبیاری مکانیزه محروم است؟ چرا بجای حل این مشکل، به فکر تخریب زیست بومش هستید؟
جناب آقای رییس جمهور
سند آمایش سرزمین، توسعهٔ این منطقه را بر پایه کشاورزی و گردشگری ترسیم کرده است. اما واقعیت امروز چیست؟
- در کشاورزی، هنوز به استانداردهای مکانیزه نرسیده ایم.
- در گردشگری، سرمایه گذاری زیرساختی صورت نگرفته است. تنها دارایی باقیمانده، طبیعت بکری است که آبشار سوله دوکه ل نماد و قلب تپنده ی آنست. بجای بهره برداری پایدار از این ظرفیت، می خواهیم آنرا برای تولید ۴ مگاوات برق نابود کنیم؟! ۴ مگاوات برق در مقابل نابودی یک اکوسیستم بی نظیر – آیا این معامله، حتی از نظر اقتصادی توجیه دارد؟
آقای دکتر پزشکیان
نود درصد مردم این منطقه کشاورزند. آنها قرن ها با این آبشار زندگی کرده اند. آنها امروز می پرسند:
- چرا بدون مطالعهٔ اقتصادی و زیست محیطی، حق حیات طبیعت و معیشت ما را می گیرید؟
- چرا بجای نیروگاه های مخرب، روی اکوتوریسم و آبیاری مکانیزه سرمایه گذاری نمی کنید؟
توسعه ای که مردم محلی را نادیده بگیرد، هیچ گاه توسعه نیست.
جناب آقای رییس جمهور
۱. آیا پروژهٔ تخریب آبشار، تأییدیه زیست محیطی دارد؟ اگر دارد، چگونه و با کدام ارزیابی مستقل؟
۲. آیا می دانید نابودی این آبشار، صنعت گردشگری منطقه را برای همیشه دفن می کند؟
۳. چرا بجای این طرح، از سد سیلوانا که در همین منطقه وجود دارد، برای تولید برق استفاده نمی شود؟
جناب آقای رییس جمهور
اینجانب به عنوان نماینده مردم منطقه و به عنوان یک مادر که خودرا نه فقط پاسخگوی فرزندانم، بلکه پاسخگوی نسل های آینده می بینم، بجای شتابزدگی، این مسیر را پیشنهاد می کنم:
- توقف فوری طرح تا تشکیل کارگروهی متشکل از اکولوژیست ها، اقتصاددانان، و نمایندگان مردم محلی.
- سرمایه گذاری روی اکوتوریسم پایدار: ساخت اقامتگاه های بوم گردی، مسیرهای کوهنوردی و حفظ آبشار به عنوان جاذبهٔ ملی.
- اجرای آبیاری مکانیزه برای نجات کشاورزی منطقه
طبیعت با بخشنامه و دستور و لودر رام نمی شود؛ هرچه بیشتر آنرا بفشاریم، خروشان تر می شود. خشن تر می شود و بالاخره ما را مانند دریاچه ارومیه به تمنا و تقلا می افکند. البته این تمناها هم نوشداروی پس از سهراب هستند و فایده چندانی ندارند.
اگر امروز آبشار سوله دوکه ل را نابود نماییم، فردا فرزندانمان از ما خواهند پرسید:
چرا وقتی می توانستید نگهبان و امانت دار باشید، بی رحم و بی ملاحظه شدید؟
بیایید پاسخ مان به تاریخ، افتخارآمیز باشد! باید امروز ثابت نماییم که پیام دریاچه ارومیه را واقعا دریافت کرده ایم.
بیایید سوله دوکه ل را نجات دهیم تا یک ایران را برای همه نسل ها خشنود و مفتخر نماییم.»
منبع: ربات کشاورز