به گزارش ربات کشاورز مدیر گروه ارتباط تصویری و تصویرسازی دانشگاه هنر اظهار داشت: دانشجویان تمایل زیادی دارند پروژه های کاربردی خویش را برای تولید و انتشار در اختیار سازمان ها و نهادهای دولتی قرار دهند اما در سازمان ها سازوکار مناسبی برای بهره برداری از پروژه های دانشجویان و همکاری دوطرفه با دانشگاه وجود ندارد.
مریم کهوند در گفت و گو با ایسنا، ضمن بیان این مطلب در ارتباط با شرایط این رشته در دانشگاه و نسبت رعایت استاندارهای آموزشی در این عرصه با استانداردهای جهانی بیان نمود: تعریف این نسبت کمی دشوار است. چونکه ارزیابی و سنجش شاخص و ملاک های آموزشی باید به صورت علمی مورد پایش قرار گیرد. سطح ارتباطاات و توسعه ی رسانه ها در سالهای اخیر لزوم به روز شدن دانش و تخصص حرفه ای را در اعضای هیأت علمی دانشگاه ها و همچون دانشگاه هنر ایجاب کرده است و خیلی از اعضای هیات علمی و اساتید مجرب شرح دروس را با مطالعه و جستجو در مباحث درسی دانشگاه های دیگر تنظیم می کنند.
وی افزود: برگزاری کارگاه های مشترک درسی با دانشگاه های خارج از کشور مانند دانشگاه دورتموند آلمان در دو سال گذشته امکان مناسبی برای محک زدن سطح کیفی آموزش در دانشگاه هنر در مقایسه با یک دانشگاه خارجی ایجاد کرد. این تجربه نسبتا موفقی بود که دانشکده تجسمی دانشگاه هنر با یکی از دانشگاه های خارج از کشور شروع کرد و حرکت مشابه آن هم در دانشکده سینما و تأتر همین دانشگاه در حال اجراست.
این مدرس دانشگاه در مورد به روز بودن سرفصل های رشته ارتباط تصویری و تصویرسازی بیان نمود: از سال ۹۴ برنامه های بازبینی شده و جدیدی برای سرفصل های درسی از سوی وزارت علوم به دانشگاه عرضه شده که درحال حاضر اجرا می شود. ادر این برنامه درسی کاستی ها و مشکلاتی نسبت به برنامه قبلی و نسبت به تحولات ارتباطی رشته های هنرهای دیداری وجود دارد و علیرغم توقعی که نسبت به بازدهی علمی بیشتر در برنامه فعلی وجود داشت، تغییرات محسوس در آرایش و بودجه بندی دروس و عدم بازبینی در محتوای برنامه مذکور، عملا بازده چندانی نسبت به برنامه آموزشی پیشین را در بر نداشته است.
مدیر گروه ارتباط تصویری و تصویرسازی دانشگاه هنر، درباره مطابقت برنامه های علمی و آموزشی این رشته با نیازهای جامعه اظهار داشت: تلاش می شود برنامه ریزی موقت و اجرای برنامه های آموزشی کلاس ها تا حد امکان با نیازهای به روز جامعه تطابق پیدا کند. به عبارتی دیگر رشته ها و برنامه های علمی و آموزشی دانشگاه ها ناگزیر به این تطابق هستند. هم اکنون گارگاه های آموزشی و تخصصی مجهز به اساتید مجرب و مسلط به حوزه های آموزشی مربوطه، مبادرت به پرورش و مهارت آموزی تخصصی دانشجویان می کنند. به صورتی که در ترم های پایانی دوره کارشناسی یعنی ترم ۶ و ۷ این دانشجویان توانمندی نسبی برای ورود به فضای کار حرفه ای و جذب توسط بازار کار طراحی گرافیک را کسب کنند.
کهوند درباره نگاه این دانشگاه درباره تأمین آینده شغلی فارغ التحصیلان رشته ارتباط تصویری و تصویرسازی اظهار نمود: شرایط بازار کار دانشجویان رشته تصویرسازی نسبت به دانشجویان رشته ارتباط تصویری چندان امیدوار کننده و مطلوب نمی باشد. چونکه بازار کار فارغ التحصیلان تصویر سازی رونق و تنوع زیادی برای جذب فارغ التحصیلان ندارد. آثار تصویرسازی بیشتر در تصویرسازی کتاب های کودکان مورد استفاده قرار می گیرد، در صورتیکه تبلیغات دیداری و سایر رسانه های تصویری دارای ظرفیت های متنوعی جهت استفاده از آثار تصویرسازی دارند. یکی از شاخه های مهم این رشته تصویرسازی علمی است که می تواند به شکل مطلوبی در بصری سازی اطلاعات و طراحی اینفوگرافیک کاربرد داشته باشد. متأسفانه مسیر کار حرفه ای برای فارغ التحصیلان رشته تصویرسازی چندان روشن و مهیا نیست و آنها را به فعالیتهای پراکنده و غیر متمرکز در عرصه های دیگر وامی دارد.
وی در جهت همکاری نهادهای متولی امور فرهنگی در مورد تکمیل آموزش ها و رفع نیازهای رشته ارتباط تصویری و تصویرسازی دانشگاه هنر، بیان نمود: در طول ۲۰ سال سابقه ی تدریس اینجانب در دانشگاه و ۵ سال مدیریت گروه ارتباط تصویری، تابحال همکاری پیوسته و قابل ملاحظه ای میان دانشگاه و نهادهای متولی فرهنگ و هنر مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صدا و سیما، مشاهده نکرده ام؛ هر چند رایزنی ها و مقدمات همکاری طی جلسات گوناگونی در دوره های زمانی متفاوت صورت می گیرد اما اغلب برنامه ها به عقد قرارداد همکاری منجر نمی گردد و در همان مراحل مقدملتی ناکام می ماند. پشتیبانی از پروژه ها و پژوهش های هنری دانشجویان هم بعضاً در غالب فراخوان های خاص که الزاماً قابل اجرا نیستند از جانب برخی نهادها صرفا اعلام و اطلاع رسانی می شوند اما حمایت مؤثر و سازنده ای که زمینه ساز همکاری پایدر و توسعه ی کارآفرینی باشد، صورت نمی گیرد.
مدیر گروه ارتباط تصویری و تصویرسازی دانشگا ه هنر، در مورد ارزیابی و امکان ورود و تحصیل دانشجویان خارجی برای رشته ارتباط تصویری و تصویرسازی به دانشگاه هنر اظهار داشت: جذب دانشجو به صورت متناوب در دانشگاه هنر صورت می گیرد و این دانشجویان بیشتر از کشورهای پاکستان، سودان، کره جنوبی، افغانستان، سوریه و بوسنی هرزگوئین متقاضی ورود به ایران هستند. این دانشجویان در بدو ورود با مشکلاتی نظیر گفتگو به زبان فارسی و وفق یافتن با محیط جدید روبرو هستند، اما به تدریج و اغلب در ژایان دوره تحصیلی به نتایج خوبی می رسند. از آنجایی که زمان و دوره تحصیلی در مقطع کارشناسی ارشد کوتاه است، جذب دانشجوی خارجی در این مقطع نسبت به کارشناسی و دکترا کم تر است.
کهوند ضمن اشاره به مشکلات این رشته در دانشگاه هنر خاطرنشان کرد: در دانشگاه هنر و بخصوص دانشکده تجسمی با مشکل کمبود فضای آموزشی برای کلاس، لابراتوار و فضای کارگاهی تجهیز یافته جهت انجام پروژه های عملی مواجه هستیم و فارغ از شرایط فعلی همه گیری بیماری کرونا، این مشکل در ترم های پیشین گروه های آموزشی را با چالش مهم تطبیق تعداد دانشجو با فضای آموزشی روبرو کرده بود. همینطور فاصله مکانی کتابخانه مرکزی دانشگاه با دانشکده های مختلف واقع در پردیس ها بخصوص پردیس باغ ملی و کمبود فضای آموزشی برای اعضای هیأت علمی برای حضور در دانشگاه همچون معضلات جدی دانشکده تجسمی دانشگاه هنر است.
وی درباره پتانسیل و جنبه اقتصادی رشته ارتباط تصویری و تصویرسازی توضیح داد: تبلیغات درتمام دنیا و در دهه های اخیر و بخصوص پس از انقلاب دیجیتال در دنیا و به تبع آن درجامعه ایران نقش پر رنگی داشته است. این امر را می توان از روی مقایسه آمار فروش کالا و خدمات هر شرکت و مؤسسه بازرگانی در قیاس با پیش از تبلیغات و پس از تبلیغات آن کالا مقایسه کرد. امروزه نقش فارغ التحصیلان و هنرمندان رشته ارتباط تصویری و تصویر سازی در دیزاین تبلیغات تجاری و معرفی خدمات فرهنگی و ترویج آنها بر کسی پوشیده نیست و ازاین رو لازم است بستری مناسب برای جذب و دعوت به همکاری دانش آموختگان این رشته با سایر بخش های خدماتی جامعه فراهم شود.
مدیر گروه ارتباط تصویری و تصویرسازی دانشگاه هنر در پاسخ به این سؤال در خصوص این که نقش دولت و بخش خصوصی در مواجهه با رشته ارتباط تصویری و تصویر سازی چیست؟ بیان نمود: دانشجویان تمایل زیادی دارند پروژه های کاربردی خویش را برای تولید و انتشار در اختیار سازمان ها و نهادهای دولتی قرار دهند، اما در خیلی از سازمان ها بستری برای همکاری با دانشجویان رشته های هنری فراهم نیست. در سازمان ها سازوکارمناسبی برای بهره برداری از پروژه های دانشجویان و همکاری دوطرفه با دانشگاه وجود ندارد. البته به عقیده من کوتاهی نهادهای دولتی در این مورد بسیار بیشتر از بخش خصوصی است و بخش خصوصی به واسطه ی کنترل و نظارت دقیق تر بیشتری بر بازدهی و دستاوردهای خود، امکانات و زمینه های بیشتری برای این نوع همکاری ها مهیا می کند.
منبع: agrobot.ir