به گزارش ربات کشاورز، محققان ایمپلنتی ابداع نموده اند که با تولید اکسیژن در بدن انسان از سلول های جزیره ای و بالطبع تولید انسولین در بدن بیماران مبتلا به دیابت نوع یک پشتیبانی می کند.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از نیواطلس، تزریق روزانه انسولین دردناک و نامناسب است و بنابراین محققان مشغول توسعه ایمپلنت هایی برای درمان دیابت بدون احتیاج به سوزن هستند. درهمین راستا یک ایمپلنت جدید نوید بخش به نظر می آید چونکه برای سلول های جزیره ای اکسیژن تولید می کند. در بیشتر افراد سلول های جزیره ای پانکراس انسولینی تولید می کنند که برای حفظ کنترل سطح متناسب قند خون نیاز است. متاسفانه سیستم ایمنی افراد مبتلا به دیابت نوع یک این سلول ها را نابود می کند، ازاین رو انسولین باید به صورت دستی به جریان خون تزریق شود. یکی از روش های جایگزین تزریق انسولین شامل ایمپلنت سلول های جزیره ای است که از جسد یا سلول های بنیادی جمع آوری شده اند. هنگام انجام این فرآیند در خیلی از موارد بیماران باید داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را مادام العمر مصرف کنند تا بدنشان سلول های مذکور را پس نزند. محققان تلاش کردند سلول های جزیره ای را به شکل ایمپلنت های انعطاف پذیری دربیاورند که سلول ها را از سیستم ایمنی بدن میزبان دور می کند و از طرفی انسولین ساخته شده توسط سلول های مذکور را در جریان خون ترکیب کنند. این ایمپلنت ها همینطور اجازه نمی دهند اکسیژن حافظ حیات به سلول ها برسد و این بدان معنا است که آنها عمر طولانی نخواهند داشت. برخی ایمپلنت ها با تشکیل یک اتاقک اکسیژن یا معرف های شیمیایی که اکسیژن می سازند، تلاش کرده اند چالش مذکور را رفع کنند. اکسیژن و معرف های شیمیایی مدت زمان زیادی طول می کشد تا ایجاد شوند ازاین رو ایمپلنت باید تعویض یا باردیگر پر شود. اما محققان دانشگاه ام آی تی و بیمارستان کودکان بوستون یک دستگاه جدید ابداع نموده اند. این دستگاه حاوی هزاران سلول جزیره ای همراه غشای تبادل پروتئینی است که بخار آب( که به صورت طبیعی در بدن رخ می دهد) را به هیدروژن و اکسیژن تبدیل می کند. هیدروژن به صورت بی ضرر ترکیب منتشر می شود و اکسیژن به اتاقک ذخیره ایمپلنت می رود. غشای نازک در این اتاقک سبب می شود اکسیژن در محفظه حاوی سلول های جزیره ای راه یابد. به جریان برقی با ولتاژ اندک نیاز است تا بخار آب تجزیه شود و به صورت بی سیم از یک سیم پیچ مغناطیسی خارجی به یک آنتن در ایمپلنت منتقل شود. سیم پیچ را میتوان به بدن بیمار و نزدیک محل ایمپلنت منتقل کرد. در تست هایی که روی موش های مبتلا به دیابت انجام شد، نسخه تولید کننده اکسیژن دستگاه زیر پوست دسته ای از آنها ایمپلنت شد و گروه دیگر نسخه دیگر از دستگاه بدون اکسیژن و حاوی سلول های جزیره ای را دریافت نمودند. هرچند هر دو گروه عملکرد خوبی داشتند اما گروه بدون اکسیزن تقریبابعد از دو هفته هایپرگلایسمی ( hyperglycemic )شد. این وضعیتی است که در آن مقادیر زیاد از حد گلوکز در پلاسمای خون وجود دارد و باعث هیپوکالمی می شود. مقرر است آزمایشی روی حیوانات بزرگتر و سپس روی انسان ها صورت گیرد. محققان امیدوارند از این تکنولوژی برای تولید انواع دیگر پروتئین های درمانی هم استفاده گردد.
منبع: agrobot.ir