ربات کشاورز: پژوهشگران داربستی از پلیمر زیست تجزیه پذیر و نوعی شیشه کنش ور ابداع نموده اند که با چاپگر سه بعدی ایجاد می شود و پروسه درمان استخوان شکسته را ساده می کند.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، یک پروژه تحقیقاتی در آلمان با بودجه دولتی برای برطرف نمودن چالش های بعد از درمان استخوان های شکسته انجام شد. در آلمان سالانه ۸۰۰ هزار مورد شکستگی در بیمارستان درمان می شود که ۱۰ درصد آنها بعدا با چالش هایی روبرو می شوند و اقامت طولانی مدت در بیمارستان و تراپی های گرانقیمت را در پی خواهند داشت. در همین راستا پژوهشگران طی پروژه ای به نام SCABAEGO یک داربست ساختند که از استخوان شکسته پشتیبانی می کند. داربست مذکور از پلیمر زیست تجزیه پذیر و شیشه زیست کنش ور تولید شده که با بهره گیری از پرینتر ۳ بعدی بطور شخصی چاپ می شود و می توان آنرا متناسب با اندازه محل شکستگی استخوان شخصی سازی کرد. البته پیش از این امر باید یک سی تی اسکن از استخوان لطمه دیده گرفته شود. موهیت چهایا مدیرعامل شرکت فناوری پزشکی «بلاسنو» که پرینترهای سه بعدی را فراهم می آورد، در اطلاعیه ای نوشت: ما از چاپگرهای سه بعدی استفاده می نماییم تا بتوانیم هر داربست را بطور جداگانه و طوری بسازیم که با محل شکستگی در بدن هر بیمار همخوانی داشته باشد. این داربست مانند یک پازل است و با جراحی در محل شکستگی قرار می گیرد و بدین سان مکان خالی که قبلا بافت استخوان در آن قرار داشت را پر می کند. مرحله نهایی این پروسه پر کردن مغز استخوان بیمار است که از لگن یا یک استخوان محکم در بدن برداشته شده است. هنگامیکه داربست در جای خود قرار گیرد پروسه درمان را ارتقا می دهد، ریسک عفونت را می کاهد و احتمالاً فرایندهای بعد از درمان را به جریان می اندازد. کای بورچردینگ رئیس بخش فناوری پزشکی و علوم حیاتی در انستیتو فرانهوفر آلمان در این زمینه می گوید: شیشه زیست کنش ور در داربست میزان pHاطراف خودرا بالا می برد و به آلکالین می رساند. ما می خواهیم در مرحله بعد نتایج این پروسه را پیش بینی نماییم که در حقیقت رشد باکتری را متوقف می کند. شیشه کنش ور در تماس با مایعات بدن انسان به هیدروکسیل آپاتیت تبدیل می شود که یک ماده مشابه استخوان است. بگفته توبیاس گروسنر از دانشگاه هایدلبرگ این شیشه بعد از ۶تا۷ سال به استخوان تجزیه می شود. یکی دیگر از مزایای افزوده این پروسه روشی نوآورانه است که نیاز به جراحی ثانویه را از بین می برد. در روش سنتی استفاده از سیمان استخوان در عمل اصلی حیاتیست که در نتیجه آن بیشتر اوقات بدن انسان طی یک پروسه دوماهه غشای حفاظتی را به وجود می آورد. جراحی دوم مربوط به زمانی است که پزشک غشای حفاظتی را باز و سیمان را حذف می کند و فضای خالی را با استخوان اتولوگ پر می کند. پژوهشگران حالا با همکاری بیمارستان دانشگاه هایدلبرگ مشغول بررسی تست های پیش بالینی هستند. بگفته بورچردینگ پژوهشگران می خواهند ترکیب صحیح اجزای داربست را برای قدرتمندتر کردن آن بیابند.
منبع: ربات کشاورز