به گزارش ربات کشاورز محققان یک ایمپلنت عصبی توسعه داده اند که با کمک نور و دارو می تواند روی عصب های مغز تاثیر بگذارد. این ایمپلنت به وسیله موبایل و از طریق دور کنترل می شود.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از ساینس دیلی، تعدادی از پژوهشگران دانشگاه واشنگتن در سیاتل و انستیتو علوم و فناوری پیشرفته کره جنوبی(KAIST) دستگاهی توسعه داده اند که می تواند به وسیله یک ایمپلنت کوچک مغزی و موبایل، مدارهای عصبی در حیوانات را کنترل کند. این دستگاه بی سیم تلاش ها برای شناسایی بیماری های مغزی مانند پارکینسون، آلزایمر، افسردگی و درد را سرعت می بخشد. این دستگاه با استفاده از کارتریج های دارویی قابل تعویض و بلوتوث کم قدرت می تواند به کمک دارو و نور برای مدتی طولانی نورون های خاصی را هدف قرار دهد. «رازا قاضی» محقق ارشد این پژوهش می گوید: این دستگاه بی سیم عصبی نوروماژولاسیون طولانی مدت شیمیایی و بصری را فراهم می آورد که تا پیش از این ابداع نشده بود. نوروماژولاسیوننوعی فرآیند پزشکی است که در آن یک عصب با کمک یک یا چند ماده شیمیایی جمعیت پراکنده ای از عصب ها را تنظیم می کند. به قول قاضی این فناوری برتر از روش هایی است که الان عصب شناسان استفاده می نمایند. روش فعلی شامل استفاده از لوله های خشک فلزی و فیبرهای نوری است تا دارو و نور منتقل شود. علاوه بر آنکه این روش قدرت حرکت کاربر را به علت وجود تجهیزات سنگین می کاهد، این ساختارهای سخت به تدریج به بافت نرم مغزی صدمه می زنند. ازاین رو برای ایمپلنت های طولانی مدت مناسب نیستند. برای انتقال دارو به شکل بی سیم دانشمندان باید چالش تبخیر و از بین رفتن دارو را حل می کردند. درهمین راستا محققان موسسه (KAIST)در کره جنوبی و دانشگاه واشنگتن یک دستگاه عصبی با کارتریج دارویی قابل تعویض ابداع کردند که به عصب شناسان کمک می نماید مدارهای مغزی را به مدت چندماه مطالعه کنند و در این مدت نیازی نیست نگران تمام شدن دارو در بدن بیمار باشند. این کارتریج های دارویی به وسیله یک پروب بسیار نازک و نرم ( به ضخامت موی انسان) در مغز موش ها نصب گردید. کارتریج مذکور شامل کانال های میکروسیالی و ال ای دی های بسیار کوچک( کوچکتر از یک دانه نمک) است و می تواند دوز نامحدودی دارو نور را منتقل کند. این کارتریج به وسیله یک موبایل هوشمند کنترل می شد. عصب شناسان می توانند به راحتی هر نوع ترکیب خاص یا توالی دقیق نور و مواد مخدر را در هر ایمپلنت نصب شده در حیوان تعیین کنند و جالب آنکه ضرورتی ندارد حیوان حتما طی فرآیند تحریک داخل آزمایشگاه حضور داشته باشند. محققان همینطور با استفاده از این دستگاه های عصبی بی سیم، می توانند به راحتی مطالعاتی کاملا خودکار روی حیوانات تنظیم کنند و در آن تاثیرگذاری مثبت یا منفی رفتار یک حیوان بعد از تحریک با نور و دارو را روی حیوانات دیگر بررسی نمایند. این پژوهش در ژورنالNature Biomedical Engineering انتشار یافته است.