ربات کشاورز: گیاه شنگ از دیرباز تابحال در طب سنتی بعنوان التیام دهنده زخم برای جراحات بوجود آمده در دام ها استفاده می شود و استفاده موضعی از عصاره گیاه شنگ می تواند تاثیرات التیام دهنده در زخم بوجود آمده در پوست داشته باشد.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از ایسنا، پوست بزرگ ترین بافت بدن مهره داران است و بعنوان سدی در مقابل تهاجم عوامل مُضر محیطی عمل می کند. استفاده از گیاهان دارویی جهت درمان زخم از سابقه طولانی برخوردار می باشد و تحقیقات بر روی عوامل گیاهی موثر بر ترمیم زخم یکی از زمینه های پیشرفت پزشکی و زیست شناسی تکوینی است.
مهندس سارا غزلباش کارشناس گیاهان دارویی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی با بیان اینکه استفاده از شیرابه یا لاتکس گیاه شنگ در بهبود زخم ها همچون زخم های سرمازدگی گزارش شده است، اظهار داشت: گیاه شنگ با نام علمی “Tragopogon graminifolius” از دیرباز تابحال در طب سنتی بعنوان التیام دهنده زخم برای جراحات بوجود آمده در دام ها استفاده می شود و استفاده موضعی از عصاره گیاه شنگ می تواند تاثیرات التیام دهنده در زخم بوجود آمده در پوست داشته باشد.
وی ترکیبات شناسایی شده در گیاهان این جنس را از دسته فلاونوئیدها، ترپنها، ساپونینها و هیدروایزوکومارین، ترکیبات فنلی و استرولها دانست و اظهار نمود: مکانیزم فعالیت ضد زخمی این گیاه، ترکیب فنلی آن، بر مبنای متوقف کردن استرس های اکسداتیو و پراکسیداسیون چربی است و بعضی از گیاهان جنس شنگ با دارا بودن اثر آنتی اکسیدانی قوی از صدمه التهابی به بافت ها جلوگیری می کنند.
بر مبنای اعلام روابط عمومی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، این کارشناس گیاهان دارویی در ادامه اضافه کرد: در طب سنتی ایران از شنگ بعنوان بند آورنده خون ریزی و بهبوددهنده زخم در خونریزی های بینی، گوش، شش، گلو، روده، معده و پوست استفاده شده است و در مناطق مختلف هم به صورت خوراکی و دارویی کاربرد دارد، همچون در ناحیه شرف الدین واقع در شرق آذربایجان، این گیاه بعنوان یک داروی اشتهاآور شناخته شده است. همینطور شنگ دارای طبع سرد است. سرشار از ویتامین های A، C، فیبر، کلسیم و سایر املاح معدنی است.
منبع: ربات کشاورز