یک پژوهشگر ایرانی مشغول توسعه ایمپلنت تولید انسولین است که به دارورسانی در بدن بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ کمک می نماید.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از یورک آلرت، مهندسان زیستی دانشگاه رایس مشغول توسعه ایمپلنت تولید انسولین هستند که برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱، انسولین می سازد. این پروژه سه ساله مذکور با همکاری امید ویسه پژوهشگر ایرانی و جوردن میلر و همین طور با بودجه یک سازمان غیرانتفاعی تحقیقاتی ( JDRF ) انجام شده است. ویسه بعنوان یک استاد یار مهندسی زیستی بیش از یک دهه است روی توسعه مواد زیستی تمرکز کرده که سلول های ایمپلنت شده را در مقابل سیستم ایمنی بدن انسان محافظت می کند. او در این زمینه می گوید: اگر واقعاً بخواهیم کارهای پانکراس را تقلید نماییم، به سیستم عروقی نیاز داریم. این مساله پروژه ما است. پانکراس بطور طبیعی تمام رگ های خونی مورد نظر را دارد و سلول ها به شیوه هایی خاص در این عضو بدن سازمان یافته اند. ما می خواهیم همین طرح را که بطور طبیعی وجود دارد با فناوری پرینتر سه بعدی ایجاد نماییم. هدف ویسه و میلر آنست که نشان دهنده ایمپلنت های انسولین می توانند به روشی مناسب سطح گلوکز خون موش های مبتلا به دیابت را در حداقل ۶ ماه تنظیم کنند. برای این منظور سلول های بتا باید توانایی پاسخ نسبت به تغییرات سریع سطح قند خون را داشته باشند. چنین روندی نشان دهنده گام های بلند در درمان دیابت نوع ۱ است. میلر در این زمینه می گوید: ما باید سلول های ایمپلنت شده را به نزدیکی جریان خون برسانیم تا سلول های بتا بتوانند هرگونه تغییری در سطح قند خون را حس کنند و نسبت به آن پاسخ دهند. در حالت ایده آل سلول های تولید کننده انسولین بیش از ۱۰ میکرون از یک رگ خونی فاصله ندارند. سلول های تولید کننده انسولین با فرمولاسیون هیدروژنی که ویسه توسعه داده، محافظت می شوند. هیدروژل مذکور دارای منافذ کوچکی است که سلول های داخل بدن را از حمله سیستم ایمنی محافظت می کند. اما از طرف دیگر این منافذ به اندازه ای هستند که مواد غذایی و انسولین از آنها عبور کنند.