ربات کشاورز: وزیکول های خارج سلولی استخراج شده از سلول های بنیادی مزانشیمی و لنفوسیت های تی تنظیم کننده؛ منبعی نامرئی از ظرفیت های درمانی محسوب می شوند و برای درمان بیماری هایی که نتیجه واکنش شدید سیستم ایمنی هستند، مانند بیماریهای خودایمنی و سندرم زجر تنفسی حاد مفید خواهند بود.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از ایسنا، وزیکول های خارج سلولی نقش مهمی در برهم کنش های بین سلولی و بازسازی ماتریکس خارج سلولی ایفا می کنند.
این وزیکول ها به وسیله انواع مختلفی از سلول ها، همچون سلول های مزانشیمی، سلول های ایمنی، سلول های اندوتلیال، سلول های اپی تلیال، سلول های عصبی، سلول های بنیادی جنینی و سلول های سرطانی، ترشح می شوند و حامل زیست مولکول های عملکردی شامل دی ان ای (DNA)، میکروآران ای ها (MicroRNA)، آران ای پیامرسان (Messenger RNA)، آران ای های طویل غیر کدکننده (Non-Coding RNA)، لیپیدها و پروتئین ها هستند؛ بنا بر این اثرات فیزیولوژیک متنوعی بر سلول های هدف خود دارند.
با توجه به اینکه وزیکول های خارج سلولی می توانند به عنوان یک گزینه امن، ارزان و در دسترس، جایگزین سلول درمانی شوند، در سالهای اخیر پژوهش های زیادی درباب آنان انجام شده است.
با هدف معرفی و بررسی جزییات وزیکول های خارج سلولی استخراج شده از سلول های بنیادی مزانشیمی و لنفوسیت های تی (T) تنظیم کننده، دکتر مسعود وثوق از پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی به همراه پژوهشگرانی از کشورهای روسیه، ترکیه و مولداوی، با نگارش مقاله ای مروری، به بررسی استفاده درمانی وزیکول های خارج سلولی به دست آمده از سلول های مذکور در درمان بیماری هایی چون سندرم زجر تنفسی حاد، بیماریهای خود ایمنی و سرطان پرداختند.
این مقاله مروری چنین نتیجه می گیرد که وزیکول های خارج سلولی، باتوجه به محتوای منحصر به فردشان، می توانند به عنوان نشانگر زیستی در تشخیص تعدادی از بیماریها مورد استفاده قرار گیرند. همین طور باتوجه به توانایی شان در صیانت از زیست مولکول هایی که حمل می کنند و عبور از غشاهای زیستی، ابزار مناسبی برای انتقال دارو محسوب می شوند.
پژوهش های زیادی روی وزیکول های خارج سلولی استخراج شده از سلول های بنیادی مزانشیمی انجام شده است و این وزیکول ها به تعدیل سیستم ایمنی شهرت دارند، اما به سبب اثر دوگانه بر تومورهای سرطانی، هنوز استفاده از آنان در این عرصه مورد بحث است.
پژوهش های کمتری روی وزیکول های خارج سلولی استخراج شده از لنفوسیت های تی تنظیم کننده انجام شده است، اما استفاده درمانی از آنان در آینده نزدیک امیدبخش بنظر می رسد.
در نهایت این مقاله مروری که در نشریه بین المللی Journal of Molecular Medicine انتشار یافته است، چنین عنوان می کند که وزیکول های خارج سلولی لنفوسیت های تی تنظیم کننده، برای درمان بیماری هایی که نتیجه واکنش شدید سیستم ایمنی هستند، مانند بیماریهای خودایمنی و سندرم زجر تنفسی حاد، مفید خواهند بود؛ اما استفاده از آنان در بیماران مبتلا به سرطان یک انتخاب مرگبار است.