به گزارش ربات کشاورز، محققان با همکاری چند پژوهشگر ایرانی روشی نوین برای چاپ سه بعدی زیستی بافت ماهیچه ابداع نموده اند و هدف استفاده از این تکنولوژی بهبود توسعه درمان های جدید برای بازسازی و بلوغ این بافت ها است.
به گزارش ربات کشاورز به نقل از مهر، تابحال چند فناوری میکروساخت برای مهندسی بافت های ماهیچه ای اسکلتی مانند به کار گرفته شده است. با این حال، توسعه موفقیت آمیز عضله همچنان یک چالش مهم در زمینه مهندسی بافت است. مهندسی بافت عضلانی با هدف ترکیب سلول های پیش ساز ماهیچه ای، در یک ساختار سه بعدی سازمان یافته و با کمک عوامل بیولوژیکی صورت می گیرد که برای پشتیبانی از تمایز و بلوغ سلول ها به میوتوب ها و میوفیبرهای عملکردی حیاتی دارند. میوتوب ها گروههای استوانه ای سلول ها هستند که تارهای عضلانی را می سازند و میتوان در لابراتوار آنها را از هم جدا کرد. میوفیبرها هم سلول های ماهیچه ای هستند. در همین راستا تعدادی از پژوهشگران با همکاری محمد علی دارابی، علیرضا حسنی نجف آباد، رضا عباس قلی زاده، روح اله نصیری، از روش چاپ زیستی۳ بعدی برای ساخت بافت های عضلانی با استفاده از ماده ای به نام ژلاتین متاکریلویل (GelMA) با ترکیب میکروذرات آزادکننده یک فاکتور رشد مشابه انسولین به نام -۱ (IGF-1) و سلول های میوبلاست استفاده کردند. محققان در این پژوهش فرضیه ای عرضه کردند که طبق آن میوتوب های عملکردی و بالغ با استفاده از یک جوهر زیستی که می تواند IGF-1 را برای مهندسی ماهیچه آزمایشگاهی آزاد کند، به شکل کارآمدتری ساخته شوند. ریزذرات پلیمری با کمک میکروسیال سنتز شده، به جذب موفقیت آمیز IGF-1 و انتشار پایدار IGF-1ا در pH فیزیولوژیکی در حداقل ۲۱ روز منجر شدند. ترکیب ریزذرات آزاد کننده IGF-1 در جوهر زیستی GelMA به ارتقای میوبلاست ها و تمایز به میوتوب ها کمک می نماید. هدف استفاده از فناوری چاپ زیستی، بهبود توسعه درمان های جدید برای بازسازی و بلوغ بافت های عضلانی است.
منبع: agrobot.ir